گاهی افرادی به‌جای یافتن پاسخ پرسش، بهترین راه بر این موضوع پافشاری می‌کنند که راهکار خود را بهترین و درست‌ترین بدانند. در نتیجه چالش‌های تازه‌ای درست می‌شود که روی چالش اولیه را می‌گیرد و افراد یادشان می‌رود برای چه به این چالش‌های بی سرانجام افتاده‌اند.
پیگیری مطالبات و اصلاح قیمت‌ها یک خواسته همگانی تامین‌کنندگان بزرگ و کوچک تجهیزات پزشکی بود که پیرامون آن به اتحاد رسیدند و بنا را بر آن گذاشتند که مشکل را از راه منطقی و قانونی و در تعامل با دولت و وزارت بهداشت پیگیری کنند که البته این موضوع نیاز به یافتن راهکار مناسب در سایه صبر و آرامش دارد.
پیش از این پیگیری‌های منطقی و قانونی و گفت‌وگو با مسوولان به آن‌جا رسید که 1600 میلیارد تومان به پرداخت مطالبات دارو و تجهیزات بپردازند و پیگیری مشاور وزیر و مدیرکل تجهیزات پزشکی نیز این دستاورد را داشت که سهم تجهیزات پزشکی از این مبلغ مشخص و نشان‌دار شود. نمایندگان تشکل‌ها نیز در نشست‌هایی که با مسوولان داشتند پذیرفتند که مسیر قانونی و منطقی را پیش بروند تا مشکلات به‌دور از تنش و متناسب با مقدورات کشور مرتفع شود. مشاور وزیر و مدیرکل تجهیزات پزشکی نیز با تقدیر از هوشمندی شرکت‌های تجهیزات پزشکی، پیمان بست که تمام تلاش خود را برای برآوردن خواست شرکت‌ها و پرداخت مطالبات به کار بندد.
برخی از دست‌اندرکاران تامین تجهیزات پزشکی که به دلیل محدودیت کسب‌وکار خود شرایط سختی را پشت سر می‌گذراند و کمتر به شرایط کشور توجه دارند و در ادامه این روند، صبر از کف داده‌اند تنها راه دستیابی به مطالبات خود را تهدید و ایجاد تنگنا در مسیر تامین نیازهای مراکز درمانی می‌بینند و عده معدودی نیز که روشن نیست دنبال چه منافع و مقاصدی هستند با تحریک گروه نخست تلاش می‌کننند فضا را تنش‌زا کنند تا تنگنای بیشتری برای دولت ساخته شود. این فشار و تهدید در فضای مجازی بیشتر خود را نمایان می‌کند و تلاش‌هایی می‌شود که به بیرون از شبکه‌های اجتماعی راه پیدا کند. عمده تلاش این جریان نیز در این موضوع خلاصه شده است که این باور را در ذهن تامین‌کنندگان و توزیع‌کنندگان کوچک جا بیندازد که درست‌ترین راه ایستادن در مقابل دولت، مشکل‌سازی و تنگناسازی برای وزارت بهداشت است؛ آیا می‌خواهند وزارت‌خانه‌ای را که وظیفه‌اش تامین بهداشت و تندرستی مردم و درمان بیماران است به دردسر بیندازند و راه خدمات‌رسانی‌اش را ناهموار کنند؟
سال‌ها بود که دولت‌ها تلاش می‌کردند سهم پرداختی از جیب بیمار را بکاهند و آن را به 30 درصد هزینه درمان برسانند. وزارت بهداشت دولت تدبیر و امید، طرح تحول سلامت را با این هدف به اجرا گذاشت و شرایطی فراهم کرد که بیماران در بیمارستان‌های دولتی بهسازی و نوسازی‌شده با هتلینگ همانند بخش خصوصی بستری شوند و خدمات درمانی را با بهترین استاندارد دریافت کنند اما پرداختی از جیب بیمار در تهران و شهرهای بزرگ 10 درصد و در شهرای کوچک و روستاها 5 درصد و در برخی مواقع درمان رایگان باشد. شرایطی که جمهوری اسلامی ایران سه دهه در پی آن بود و سرانجام در دهه چهارم به وقوع پیوست و برگی درخشانی در تاریخ کشور را ساخت. حالا زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که برخی تلاش می‌کنند این خدمت بزرگ را به ورطه شکست بکشانند.
امروز برخی در زنجیره تامین کالا و تجهیزات درمانی، تهدید و ایجاد تنگنا در تامین تجهیزات پزشکی را راه رسیدن به مطالبات و منافع شان می‌دانند و اگر کسی راه دیگری را برای دریافت مطالبات پیگیری کند و با آن‌ها همراه نشود به او تهمت می زنند که با دولت ساخته است و از هیچ افترایی فروگذار نمی‌کنند. آیا آن‌ها می‌دانند چه می‌کنند یا نادانسته در دام رفتاری افتاده‌اند که زیان مردم و کشور را در پیامد خود دارد؟ آیا آن‌ها دانسته یا نادانسته می‌خواهند مردم کشور را از خدمات درمانی استاندارد و ارزان محروم کنند؟
بسیاری از شرکت‌ها بزرگ تجهیزات پزشکی که تامین نیازهای بیماران را وظیفه اخلاقی خود می‌دانند و همواره در شرایط جنگ و تحریم و تنگناهای داخلی و جهانی همراه و یار وزارت بهداشت و مردم بوده‌اند از همراهی با تهدیگران و هیاهوگران خودداری کرده‌اند و راه منطق و قانون را برای دستیابی به مطالبات‌شان پی گرفته‌اند. آیا کسی را که به تامین نیاز هم‌میهنانش می‌اندیشد باید با بی‌اخلاقی مورد توهین و افترا قرار داد؟
به گمان می‌رسد برخی چشم خود را به شرایط کشور بسته‌اند و در خودخواهی کامل تنها به منافع خود می‌اندیشند و برای دستیابی به منافع خود، هر رفتار مغایر اخلاقی را انجام می‌دهند حتی اگر آن رفتار، ناهموار کردن یا بستن راه تامین نیازهای بیماران باشد. جامعه ما به کجا می‌رود که راه درست را تنها در تامین منافع شخصی کوتاه‌مدت می‌داند و تنها پیش پایش را می‌بیند؟
انتعای پیام ////
